søndag 19. februar 2012

Vurdere ulike typar fotografi

Det finns mange ulike typar fotografi. Det er tre typar sjangrar eg skal ta for meg, vurdere og samanlikne dei med kvarandre. Det er reportasje, dokumentasjon og kunstuttrykk. Kva forskjellar er det mellom desse? Er dei like på noko vis? 

Reportasje:
Denne sjangeren blir brukt i media, til dømes aviser, radio og tv. Reportasje går innunder sjangeren sakprosa, altså noko som har skjedd. Den er fakta basert. Reportasjen er bygd opp med ein overskrift, ingress, brødtekst og bilde. Reportasjen er meir omfattande enn kva referatet er. Eit døme på dette kan vere om ein fotballkamp. Eit referat om denne kampen, tar berre for seg det som skjedde på banen, medan ein reportasje frå den same kampen, tar kanskje med eit intervju med trenar/ spelarar og kva som skjedde på tribunen blant supporterane. På grunn av dette, kan det vere kjekkare å lese ein reportasje enn eit referat. Ein får eit større bilde om kva som skjedde på denne kampen, og vi får høyre korleis andre sitt synspunkt på denne kampen var, og ikkje berre journalisten sitt synspunkt. Altså så prøver ein i ein reportasje å òg gje ein del bakgrunnsstoff for sjølve hendinga. Då bruker ein fleire sjangrar, til dømes referat, intervju eller skildring. Eit viktig element i ein reportasjar er bilde. Det finst ein eigen sjanger for bilde, altså bildereportasje.                                                     






’’Illsint bjørn angreip Per’’. På dette bildet ser eg ein død bjørn som ligg i den kvite snøen. Han har vorten skutt, og munnen er på vidt gap. Det er store kontrastar mellom bjørnen og den kvite snøen. Der bjørnen har vorten skutt, er det mykje blod. Dette gjev også store kontrastar mellom han og snøen. Alt blodet og munnen på vidt gap, gjer at bildet blir meir dramatisk. Det får lesaren til å bli interessert, og vil lese artikkelen om kva som er årsaka til at bjørnen er skutt. Bildet er blitt teken av fotografen Pernilla Wahlman. Det blei teken i sambandet med artikkelen som stod på nettavisa til VG. Dette er eit døme på reportasjebilde. 

Dette var eit bilde som umiddelbart trakk til seg mi merksemd. Det var eit slikt bildet, som gjorde at eg berre måtte lese om kva som var skjedd her. Det hadde ikkje vore like interessant å lese artikkelen utan dette bildet. 




Her er eit anna døme på reportasjefotografi. Det er eit bilde av John Carew. Bildet er teken av Terje Pederesen. Bildet blei tatt i samband med nettavisa til BA. Det er nesten eit slags sjølvportrett. Fargane harmonerer fint i lag. Carew ser nesten litt trist ut, men likevel eit lurt smil på lur. Den lilla bakgrunnen gjer det enda meir spesielt, men spesielt på ei fin måte. Det er kun Carew som står i fokus, så den lilla bakgrunnen er uskarp.

Eg valde dette bildet fordi det var så rolig og varmt, men likevel var det noko med det. Dette var og eit bilde som fekk meg til å lese artikkelen. Men her må du kanskje vere litt fotballengasjert om du vil lese ein slik artikkel.  

Dokumentasjon:
Ein bruker dokumentasjon når ein skal gjere eit arbeid. Ein skriv ned før arbeidet, under og etter at arbeidet er gjort. Når ein har gjort dette kan ein sjå kva som var bra, og eventuelle feil som kan rettast på. For å kunne dokumentere må ein òg observera. Dokumentasjon er veldig mykje brukt innan ein jobb der ein jobbar med menneske. Det er viktig at dette blir utført riktig og forsvarleg. På sjukehus har pasientane sine journalar. Her er mykje dokumentert. Kva medisinar dei får, kva som er gale med pasienten og kva som er gjort med pasienten. Dokumentasjon sikrar samarbeid mellom de som utfører arbeidet. 


Dette er eit bilde som viser ein perm med mange journalar, som til dømes blir brukt på sjukehus. Her er permen veldig i fokus, og vi skjønar kva det er. Det er ikkje mange fargar med i bildet. Faktisk består bildet kun av 3 fargar. Men ein perm med nokon journalar har ikkje akkurat så mange fargar heller. Eg veit ikkje kven som har tatt dette bildet.

Eg liker dette bildet, fordi da var ein spesiell måte å vise eit dokumentasjonfotografi. Det er ikkje berre tatt av eit papir, men gjort på ein annleis måte. 

   

Her er eit anna døme på dokumentasjon. Folk som jobbar innan bransjane som, helse, politi og brannmenn må skrive dokumentasjon på kva som forgjekk og kva dei gjorde under utrykkinga dei var med på. Her er bildet av ein perm som tilhøyrer brannvernet. Her er den raude permen ein sterk kontrast i forhold til dei kvite papira som held på å ramle ut av permen. Kanskje permen er raud fordi den tilhøyrer brannvernet? Uansett er dette eit godt bilde. Eg veit ikkje kven som har teikna dette bildet.

Eg liker det fordi det er eit annleis bilde enn kva ein forbinder med dokumentasjon. Det gjelder litt som det bilde over, det er ikkje berre tatt rett av eit papir med noko skrift på. Det er gjort på ein meir kreativ måte. 

Kunstuttrykk:
Foto som kunstuttrykk er eit fotografi som ikkje har noko anna meining enn å vere kunst. Denne typen fotografi er den typen som kanskje er mest vanleg. Innanfor denne sjangeren er alt lov. Det er ingen grenser. Ein kan leike seg med blender, lukkartid og photoshop. Men det som er viktig er at det skal vere behaglig å sjå på, men òg skape interesse. I løpet av åra som har gått, har dette utvikla seg mykje. Vi har fått  mykje fleire moglegheiter til å lage slike kunstuttrykk. Vi har fått meir teknologi som gjer dette mogleg. Før i tida hadde dei ikkje slike moglegheiter, som til dømes photoshop. Då hadde dei berre kamera som tok svart/ kvitt bilder.  



Dette er eit døme på eit kunstutrykkbilde. Det er eit enkelt bilde, og som nemnd over, har det ikkje noko anna meining enn å vere kunst. Vi ser to store vassdråpar i eit blått vatn. Dråpane er i bevegelse, noko som gjer at bildet blir stilig. Eg veit ikkje kven som har tatt dette bilde.

Eg liker dette svært godt fordi det er så enkelt, men likevel mykje liv i. Det består berre av tre fargar, blå, kvitt og svart, men gjev mykje liv i bildet. Det er kanskje litt redigert, det veit eg ikkje, men det er fullt tillate i kunstutrykkbilde.  



Her er eit anna døme på kunstuttrykkbilde. Her er det nokon som har leika seg med photoshop, som eg nemnde over, er det typiske trekk ved desse bilda. Her trur eg det er nokon som har brukt mange forskjellige brushes. Det er eit fargerikt bilde som består av så og sei nesten alle dei fargerike fargane vi har i verda. Nokon plassar er det blomar, nokon plassar er det sommarfuglar og blomar. Eg veit heller ikkje kven som har laga dette bilde.

Eg liker dette bilde fordi det er så fargerikt og fint. Eg blir ikkje så forvirra av det, for det går an å sjå kva som er på bilde. Der er kreativt laga, og sett saman på ein god måte. 



Dette er eit bilde eg tok i haust. Dette bilde går inn under kategorien kunstuttrykk. Sidan det er ein kategori som gjer at eg kan gjere nesten det eg vil, gjekk eg laus i photoshop og gjorde det litt meir dramatisk.

Bilde er av eit blad som er på veg ned, og har fått fargen knall lilla. Bakgrunnen består av ein litt mystisk grøntone, med litt svart i. Eg synest det blei stilig til slutt eg!






tirsdag 7. februar 2012

Nigel Barker


Nigel Barker blei født i England 27. april i 1972. Han blir altså 40 år. Han er forfattar, taleperson, filmskapar, mote fotograf og tidligare modell. Han er nok mest kjend for å vere dommar og fotograf i reality serien America’s Next top model. I999 gifta han seg med modellen Christen Chin, og dei bur i New York med sine to born. 

Utdanning og Karriere
Då han blei eldre bestemde han seg for å studere innan medisin, men mora hans som var tidligare Miss Sri Lanka, ville han skulle melde seg på eit TV-show som modell. Showet heitte The Clothes Show. Han enda opp med ein 2. plass, noko som starta modell karrieren hans. Han jobba som modell i rundt 10 år i alle dei store mote byane, London, Milano, Paris og New York. På grunn av modell karrieren hans, fekk han god sans for mote. Og i 1996 bestemde han seg for å bli fotograf. Han opna sitt eige studio med namnet StudioNB i Manhattan. Dette studioet er no tatt over av Meat Packing District. Han har tatt mange bilder for dei store magasina. Til dømes GQ, Seventeen, Ford osv.  



5 bilder som Nigel har tatt:
Bilda hans er på ein måte ganske like, sidan han er motefotograf, og har tatt dei fleste bilda sine gjennom America’s Next top model. Dei er ganske enkle, og det er ikkje noko typiske trekk ved hans bilde. Eg synast at han er flink til å få fram auga, sjølv om det er mykje anna, eller ingenting med i bilda. I nokre bilde bruker han ein litt sånn dramatisk effekt, dette gjer bilda interessante og spanande. Mange av bilda går i svart/ kvitt, altså ein veldig enkel og stilrein stil. Kanskje dette har med å gjere at han tar bildet av modellar i ein konkurranse, at dei skal klare å vise seg fram, sjølv om det ikkje er noko anna med i bildet som kan trekkje merksemda?  Under ser du nokre bilde han har tatt: Dette er Nigel Barker. 

 







Til slutt skulle vi herme etter eit av bilda. Eg blei inspirert av det bildet med den jenta som har maling i fjeset. Det var artig å etterlikne dette bildet, men det var samtidig veldig vanskeleg. Eg brukte veldig lang tid på å få malinga til å likne hans maling. Etter det tok det lang tid å finne ein bra bakgrunn, slik at eg fekk fram personen i bildet på ein god måte. Etter mykje arbeid, gjenstod det ein del redigering. Eg gjorde huda hennar litt lysare, slik at det skulle bli enda meir likt. Gjorde bakgrunnen litt mørkare, og justerte litt på lysstyrken. Nedunder ser du resultatet: